autor wpisu: Anita Sobczak
Jako, że dekalog nie może urwać się na „piątym przykazaniu”, to dziś kontynuacja wczorajszego wpisu. W części 1 skupiałam się na sytuacjach i stanach związanych z uczuciami i emocjami. Dziś zaczynam od bardzo praktycznej porady.
VI: ZADBAJ O KOMFORT I SAMOPOCZUCIE MALEŃSTWA
Wszyscy wiemy, jak łatwo zburzyć harmonię małego dziecka i spowodować wybuch negatywnych emocji. Nierzadko wystarczy zły sen, aby dzień przedszkolaka był trudny. Dlatego też musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby dziecko czuło się komfortowo.
Oprócz wyżej opisanych przeze mnie determinantów szczęścia dziecka, są również pewne ,,techniczne” aspekty bycia przedszkolakiem. Otóż niezmiernie ważny jest wygodny, niekrępujący ruchów strój. Naprawdę nie ma sensu ubieranie dziecka do przedszkola w nowe ubrania, modne jeansy, piękne sukienki. Dziecko ma czuć się swobodnie. Najlepiej sprawdzą się getry/legginsy na gumce oraz luźne koszulki bez guzików, zamków i innych zapięć. Również proszę zwrócić uwagę na obuwie. Zarówno to przeznaczone do sali, jak i do wyjść winno być na przylepce czy rzepy, wówczas dziecko może samo je zapiąć i pojawia się w nim poczucie samodzielności. Co równie istotne, buciki muszą dobrze trzymać się na małej nóżce dziecka. Jest to sprawa fundamentalna z uwagi na bezpieczeństwo dziecka podczas zajęć ruchowych oraz zabaw w ogrodzie przedszkolnym. Natomiast unikajcie Państwo bucików sznurowanych, ciasnych zamków, niebezpiecznych zatrzasków. Wyobraźcie sobie Wasze maleństwo próbujące wcisnąć ciasne, sznurowane trampeczki. Oczywiście, że nauczyciel pomoże, ale czy nie ważniejsze jest, aby dziecko samodzielnie potrafiło o siebie zadbać? Dobrze, gdyby maluch idący do przedszkola w stopniu umiarkowanym opanował umiejętność ubierania się. Wystarczy, iż będzie potrafił ,,wciągnąć” bluzkę, spodenki, zarzucić kurtkę i wsunąć buciki. I naprawdę nie chodzi tu o wygodę nauczyciela, a o poczucie pewności siebie dziecka w przedszkolu, w którym nie ma mamy i taty, ani też żadnej osoby dorosłej na wyłączność. Samodzielne korzystanie z toalety, ubieranie się, jedzenie bez pomocy – to wszystko powoduje, iż przedszkolak przechodzi proces adaptacji spokojniej, bez zbędnych stresów. Nie obawiajcie się jednak, jeżeli Wasze dziecko ma trudność z posługiwaniem się np. łyżką, nie założy samodzielnie sweterka, potrzebuje pomocy przy korzystaniu z toalety. Nauczyciel zawsze pomoże. Jednocześnie pracujcie ze swoją pociechą każdego dnia, aby jak najszybciej poczuło się samodzielne, w miarę możliwości niezależne, a co za tym idzie, pewne siebie i bezpieczne.
Pamiętajcie o bardzo dobrym wyposażeniu przedszkolnego woreczka Waszego dziecka. Zwłaszcza w początkowej fazie procesu adaptacji może dziecku zdarzyć się nie wstrzymać potrzeby fizjologicznej, może także solidnie wybrudzić się podczas spożywania posiłku lub też całkowicie zatracić w zabawie w ogródku przedszkolnym. Każda z tych sytuacji będzie wymagała zmiany garderoby. Zatem do woreczka pakujemy: buciki na zmianę, trzy pary skarpet, trzy pary rajstop, dwie koszulki z krótkim rękawem, dwie z długim, jeden sweterek/ bluzę, trzy pary majtek, trzy pary spodenek, a zimą również rękawiczki i czapkę (w razie przemoczenia śniegiem). I zaraz po zużyciu danej części ubioru pamiętamy o uzupełnieniu worka. Jest to niezwykle ważne, bowiem pozwala na utrzymanie dziecka w należytej czystości oraz uczy przedszkolaka estetyki i dbałości o własny komfort. I jeszcze jedno – wszystkie rzeczy dziecka należy podpisać imieniem i nazwiskiem oraz numerem lub nazwą grupy, do której uczęszcza. Zapobiegnie to jakimkolwiek zagubieniom i pomyłkom.
Równie istotny jest ręcznik, który dacie Państwo dziecku do przedszkola. Powinien być krótki, posiadać wieszak oraz być wyraźnie podpisany imieniem i nazwiskiem dziecka, jak inne rzeczy do niego należące. Poszukując odpowiedniego, pytajcie o ręcznik dziecięcy do przedszkola, wiele sklepów posiada takie, specjalnie przeznaczone do użytku przedszkolaków.
Jeżeli czegokolwiek nie wiecie, nigdy nie obawiajcie się stawiać pytań nauczycielowi. Każda wątpliwość musi być rozwiana. Pamiętajcie, Wasze samopoczucie i obawy dzieci bardzo łatwo demaskują i same zaczynają czuć się niepewnie. A tego przecież nie chcemy.
VII: KONFLIKTY SĄ NATURALNYM ELEMENTEM SKŁADOWYM RELACJI MIĘDZYLUDZKICH
Wasze dziecko rozpoczyna całkowicie nowy etap w swoim życiu. Spotka na swojej drodze wiele przeszkód, pozna nowych ludzi, będzie funkcjonować w grupie społecznej, kształtować nowe umiejętności. A z tego wszystkiego najistotniejsze jest bycie członkiem grupy społecznej. Właściwie ukształtowane kontakty z kolegami i koleżankami determinują zasadniczo nastawienie dziecka do przedszkola. Tworzenie relacji z innymi dziećmi to niezwykle trudny i wymagający dla przedszkolaka proces. Nie będzie on usłany różami. Będą zdarzać się konflikty, problemy, łzy smutku i radości. Pamiętajcie Państwo, aby do owych relacji przedszkolaków zawsze podchodzić w pewnym dystansem. Doskonale rozumiem, iż każdy rodzic życzyłby sobie, aby zawsze wszystko układało się pomyślnie, jednakże trudności są naturalną częścią każdego ludzkiego życia. Tyle wyzwań czeka na Wasze pociechy każdego dnia, iż nie sposób ominąć wszelkie problemy i uniknąć kłopotów. Co ważne, dajmy dziecku prawo do przeżywania trudności, a sami obserwujmy, jak radzi sobie ono w sytuacji problemowej. Jeżeli dochodzi do konfliktów pomiędzy dziećmi, należy porozmawiać z nauczycielem, również z rodzicami innych dzieci w grupie. Wymiana wiadomości i doświadczeń zawsze wzbogaca nas osobowościowo i pomaga rozprawić się z codziennymi trudnościami. Nie sposób usunąć wszystkich kłód spod nóg naszego dziecka, ale można rozsądnie pomóc mu je pokonać. Nie starajcie się stworzyć dzieciom świata idealnego, bo taki nie istnieje. Tłumaczcie natomiast dlaczego tak jest i wspierajcie zawsze, choćby nie wiem jak mało istotna wydawała Wam się kłótnia o zieloną kredkę, miejsce na huśtawce czy też pluszowego misia.
VIII: BĄDŹ WYROZUMIAŁY DLA SIEBIE I INNYCH
Nie tylko Wasze dziecko rozpoczyna w swoim życiu nowy czas. Wy, kochani także. Poznacie dyrekcję przedszkola, nauczycieli, pozostały personel, innych rodziców, ich dzieci, dziadków, ciotki i wujków. Nawiążecie mnóstwo nowych relacji, może nawet przyjaźni. Będziecie spotykać się na zebraniach, zajęciach organizowanych dla dzieci i ich rodziców, festynach i wszelkich innych wydarzeniach organizowanych w przedszkolu. I pamiętajcie – każdy rodzic i każdy nauczyciel chce dla dziecka jak najlepiej, co nie oznacza, iż jest nieomylny. Intencje są zawsze najlepsze, ale człowiek jest tylko człowiekiem i zdarza się, iż popełnia błędy. Bądźmy zatem wyrozumiali dla siebie oraz innych. Dajmy sobie przyzwolenie na drobne potknięcia. Dbajmy o siebie nawzajem, rozmawiajmy, bądźmy dla siebie wsparciem, a dziecko, odczuwając pozytywną atmosferę będzie łatwiej pokonywało trudności adaptacyjne. Nie krytykujmy, nie osądzajmy i nie ferujmy wyroków, jeśli sytuacja jest niejasna. Dążmy do wyjaśnienia, otwartej rozmowy. Bowiem nie tylko dzieci odpowiadają za właściwe funkcjonowanie grupy przedszkolnej, rodzice w równej mierze niosą na barkach ten ciężar. Pamiętajcie, nie jesteście sami w tej nowej rzeczywistości. Jesteśmy w niej razem, my – nauczyciele i Wy rodzice. Razem twórzmy dream team, a nasze dzieci osiągną społeczny sukces.
IX i X: ZAWSZE DAWAJ UŚMIECH
Tu chyba nie muszę specjalnie niczego objaśniać, tłumaczyć, opisywać, radzić. Wasz uśmiech to uśmiech Waszego dziecka. Witaj go o poranku z uśmiechem, z radością zaprowadź do przedszkola i z radością po niego przyjdź. I choćby bolała Cię głowa, szef wymagał napisania pięciu projektów w godzinę, a samochód stanął na rondzie, na widok dziecka musicie być uśmiechnięci, szczęśliwi i radośni. Wszystko i zawsze – DLA DOBRA DZIECKA!
Powodzenia!
Anita
Jeśli spodobał Ci się ten wpis i uważasz, że warto go przeczytać, będę bardzo wdzięczna jeśli wyrazisz to w komentarzu, dasz like lub nawet udostępnisz 🙂
Zapraszam także do polubienia fan page Bilikid na Facebooku, obserwowania nas na Instagramie czy YouTube.
Anita Sobczak – pedagog i anglista, nauczycielka z powołania, całkowicie oddana swojej pasji, jaką jest praca z dziećmi. Twórcza i ambitna. Mimo młodego wieku ma duży staż i bogate doświadczenie zawodowe.
